امروز
چهارشنبه 1403.2.5
Iranian Construction Engineering and Management
روش های ساخت
بام سبز یا روف گاردن
بام سبز یا روف گاردن
بام سبز، بام ساختمانی است که تمام یا قسمتی از آن با گیاهانی که بر روی یک لایه ضد آب کاشته شده باشند، پوشانده شده است. لفظ بام سبز همچنین می تواند برای بامهایی که مفاهیم «معماری سبز» را مد نظر قرار می دهند، نظیر پانلهای خورشیدی و یا صفحات فتوولتائیک، بکار رود .
تاریخچه کاربرد بام های سبز
بامهای سبز مدرن که از سیستم لایه های پیش ساخته تشکیل می شوند، به نسبت، پدیده ای نو به حساب می آیند. این نوع بام ها در دهه 1960 در آلمان، توسعه یافته و به بسیاری از کشورهای اروپا ارائه شدند. بر اساس برآوردهای موجود، امروزه حدود 10 درصد از کل بام های آلمان را، بام سبز تشکیل می دهد.ایلات متحده نیز بام های سبز قابل توجهی دارد.
مزایای بامهای سبز :
تامین فضایی سازگار و مطبوع برای کاربران ساختمان – به دلیل قراردادن حیاط و پاسیو، امکان پرورش میوه جات، سبزیجات و گلها، 2) کاهش بار گرمایش (با افزودن توده و لایه عایق حرارتی) و سرمایش بنا (از طریق سرمایش تبخیری ) – بویژه اگر بصورت شیشه ای بوده و بعنوان گلخانه و یا سیستم گرمایش غیرفعال خورشیدی عمل نماید. بر اساس پژوهشی که در سال 2005 توسط Brad Bass از دانشگاه تورنتو انجام یافت، نشان داده شد که بامهای سبز می توانند اتلاف گرمایش و مصرف انرژی را در زمستان به مقدار قابل توجهی کاهش دهند .
3) کاهش اثرات گرمایش و تغییرات آب و هوایی شهری
4)افزایش محدوده زندگی : بامهای سبز می توانند بعنوان فضای تفریح، استراحت مورد استفاده قرارگیرند
5) تصفیه هوا و کاهش CO2 هوا
6) افزایش زیستگاه جانداران در مناطق مسکونی
7) بهبود مناظر اطراف ساختمان با فراهم کردن یک فضای سبز زیبا
8) بالا بردن طول عمر غشای بام (دو یا سه بار بیشتر) با محافظت از آن در برابر اشعات UV مضر و صدمات آب و هوایی
9)افزایش ارزش ملک
معایب بامهای سبز
برخی پیامدهای منفی استفاده از بامهای سبز به شرح زیر است :
• در برخی موارد، تطبیق طراحی این بامها با شرایط اقلیمی منطقه کاری دشوار است .
• بامهای سبز همچنین نیازمند معیارهای سازه ای قابل قبول هستند. بسیاری از بامهای موجود، بدلیل بار وزن ملزومات خاک و گیاهان برای دارابودن بام سبز مناسب نیستند. در این بین یک دال بتنی در تبدیل به بام سبز بسیار کاراتر از دالهای چوبی یا فلزی است .
بامهای سبز می توانند در انواع "متمرکز و فشرده"، "نیمه متمرکز " و "گسترده یا وسیع" بسته به عمق متوسط کشت و میزان تاسیسات مورد نیاز طبقه بندی شوند. بامهای سنتی سبز که نیازمند عمق متعارفی از خاک برای رشد گیاهان حجیم و چمن معمولی می باشند، به عنوان بام های سبز متمرکز مطرحند. این نوع بامها نیازمند آبیاری، کوددهی و سایر مراقبتها می باشند. بدین ترتیب بام های متمرکز، محیط کشت ژرف و عمیقی دارند و در دسترس هستند (می توانند به عنوان یک فضای باز در نظر گرفته شوند). مثالی از یک بام سبز متمرکز، بام مرکز Manulife است که در بالای یک پارکینگ قرار گرفته است. بام سبز 25 ساله ای که در جای مناسبی با درختان بالغ و تنومندش، مستقر شده است .
در مقابل، بامهای سبز وسیع یا گسترده، به عنوان سیستمهای خودنگهدار در نظر گرفته شده و به حداقل تاسیسات نگهداری، شاید تنها یکبار در سال هرس یا کوددهی برای افزایش رشد گیاهان، نیاز دارند. این نوع از بامهای سبز می توانند در لایه بسیار نازکی از "خاک" (اغلب از کودهای آلی با فرمول ویژه استفاده می شود)، قرار گیرند که
این طرح دارای مزایای بالایی است که معضلات زندگی شهرنشینی مانند هوای آلوده وایجاد فضای سبز وآرامش را برطرف کرده واز معایب آن به نظرم نیاز به تقویت سازه ی مورد نظر است وامکان اجرای آن در همه ی شرایط اقلیمی نمیباشد
نقل از وبلاگ مدیریت ساخت، نویسنده: سپیده احمدی
آرشيو مطالب...