معماری نیوز - محمد آقازاده: تهران شهر انقلاب ها و جنبش های زنده مردمی آگاهانه و بر اساس دقیق ترین برنامه ریزی های مهندسی به قتل رسید. این شهر را کشتند. روح زنده آنرا نابود کردند.
چطور، برایتان خواهم نوشت. با دقت حتما بخوانید:
شبیخون برجها. ساختمانهای درهن تنیده. انبوه اتوبانها، خیابانها و در یک کلام خودروها تهران را بدون مراسمی دفن کرد.
شهری به نام تهران دیگر وجود خارجی ندارد. همه جا مبدل به پارکینگ شده است. کوچه ها و حیاط ها. آدمها مثل اشباح در میان ساختمانها و خودروها در حرکت اند. جای برای رفتن و یافتن شهروندان وجود ندارند.
مردم در همه جا از جایی به جای دیگر در رفت و آمدند. مکثی و درنگی وجود ندارد. در چهار راه ولی عصر محل بزرگترین خاطرات گردهمایی های زنده مردم به زیر زمین تبعید شدند.
تنها تونل هایی آنها را به وسایط نقلیه می رساند. به همین دلیل با رسیدن تعطیلات تهرانی ها مثل زندانیان آزاد شده می گریزند و شور بختانه باز خود را در خودرو و جاده ها به دام افتاده می بینند. گویی برای آنها راه نجاتی وجود ندارد.
در این شهر دیگر رفاقت دوران کودکی و نوجوانی شکل نمی گیرد. گپ زدن همسایه ها در سرکوچه ها دیگر وجود خارجی ندارد. اصلا همسایه ها هم را نمی شناسند. شاید و به ندرت تنها سلام و علیکی آنهم با تکان سر.
شهرداری تهران از زمان کرباسچی تا قالیباف با همه اختلافات سیاسی شان در قتل شهر همدستانه عمل کردند. تهران شهر غبار، دود و آلودگی آدمها را ذره ذره و تنها کرد. از زیبایی شهر هیچ نمانده است. برای رفتن به پارکها و بوستانها جای پارک وجود ندارد. در آنها ازدحام نابود کننده است.
تهران شهر انقلابهایی چون مشروطیت تا انقلاب سال 57، جنبش ملی شدن نفت و قیام سی تیر رویای دور دست می ماند.
در خفقان این شعر همه عصبی اند، همه خسته اند و دعوا و مرافعه در آن بیداد می کند. تهران شهر دهشت و خستگی، شهر کابوس زده و بیم زده از زلزله، سیل و خشکسالی خود را تکثیر می کند. همه شهرهای بزرگ و کوچک _ شاید روستاها با ویلاهایی که مثل قارچ می رویند _ دارند کپی ناقص تهران می شوند.
فقر در کنار ثروت، آواره هایی که از کنار خودروها و ساختمانهای شیک می گذرند و نفرت را در خود ذخیره می کنند تا روزی منفجر شوند نه به شکل انقلاب و جنبش ها بلکه به صورت ویرانگر و تخریب گر.
دم معجزه سایی می خواهد تهران را زنده کند. در گام اول تهران را از شر نهاد شهرداری رها کرد و این سازمان را از نو شکل داد. نهادی که برای مردم و زنده بودن شان کار کند و نه برای ساختمانها. خودروها و تراکم هایی که به فروش می رسند برای رفاه حال بساز و بفروش ها.
کسی می گفت این روزها شهرداری به دلیل بی پول همه تخلفات را نادیده می گیرد تنها با گرفتن جرایم.